Vanaf zaterdag bevind ik mij 9 dagen in Frankrijk, in een leuk klein dorp dichtbij een bos.
Mijn plan is om elke dag blote-voeten wandelingen te maken en m’n salade bij elkaar te sprokkelen.
Deze week fotografeerde ik alvast in het vooruit, zodat jullie volgende week niet zonder Wildpluk Woensdag zitten, stel je voor!
Zo dronk ik maandag bramenblad-thee en at ik zelfgeplukte roze-winterpostelein. Ook werden er jonge scheuten van adelaarsvaren gevonden, in Japan eten ze deze als delicatesse, maar op verschillende websites staat dat ze vrij giftig zijn. Help. Vandaag ben ik toch maar voor de veilige postelein en hondsdraf gegaan.


Dit waren mijn wildpluk liefdes deze week.
Paarse dovenetel
De naam dovenetel komt van de oude betekenis doof = niet werkend, gedoofd. De bladeren en stengels lijken sterk op die van de brandnetel, maar hebben geen netels met mierenzuur. Er bestaat ook een witte dovenetel. Pluk er niet teveel van, er staan nog niet veel bloemen in bloei, deze vroege bloeiers zijn ideaal voor de hongerige bijen.

Geneeskundige werking
De hele plant is geneeskrachtig, bloedstelpend, diuretisch, en een tonicum. Laboratorium testen geven aan dat olie van Lamium purpureum zaad veel antioxydanten bevat en in de toekomst gebruikt kan worden als een voedingssupplement. Een aftreksel van de plant is heel goed bij bloedingen terwijl verse gekneusde blaadjes extern aangebracht kan worden bij snijwondjes. Het gedroogde kruid, in de vorm van thee en gezoet met honing, bevordert het transpireren en werkt op de nieren. Thee van de verse plant is heel laxerend en een goed tonicum. 
Toepasbaar
Pluk de bladeren bij voorkeur als de bloemen zijn uitgekomen, eet de bladeren rauw of kook ze 10 minuten.
De bloemetjes staan ook mooi over een salade.
De bloemen kan je drogen om er in de winter, eventueel samen met andere kruiden, thee van te maken. Pluk de bloemen en droog ze op een donkere, warme luchtige plek.

Postelein

Op de bovenstaande foto zie je roze-winterpostelein, die bij mij in het ‘bos’ groeit.
De winterpostelein is afkomstig uit Midden-Amerika. De winterpostelein overleeft een niet te strenge vorst en groeit zelfs door in zachte winters.  Als je het hart van het plantje laat staan, dan groeit het door en kun je tot het volgende voorjaar, wanneer de bloei begint, blijven oogsten.

Geschiedenis: De Oude Grieken gebruikten vroeger postelein als medicijn tegen koorts en blaasontsteking.In Amerika werd de plant door zowel Indianen als de goudzoekers in Californië gewaardeerd. In Iran wordt de groente al meer dan 2000 jaar gegeten. Voor de Indianen was het een belangrijk bestrijdingsmiddel van scheurbuik in het vroege voorjaar, wanneer zij gebrek aan vitamine C hadden. De Indianen waardeerden overigens niet alleen de zachte blaadjes, maar ook de knollen. Vroeger was postelein een crisisgroente.
Geneeskrachtig: Bij kwalen als verstopping, ontsteking van de urinewegen, brandend maagzuur of gewoon koorts, zou het ook kunnen helpen.
Gezondheid: Postelein bevat van de bladgroenten het meeste omega-3 vetzuren. Het bevat meer ijzer dan spinazie.
Toepassing: Het kan rauw gegeten worden als salade of gekookt als spinazie.