Mijn ‘extreme’ leven

14marin3

De middelmaat past niet zo goed bij mij. Vroeger kleedde ik me al anders, vond ik het leuk om op te vallen. Met gekke hoedjes, knalrood haar, zelfgemaakte jurken en de wereld aan sieraden. Ook keek ik graag naar Joris Showroom, mensen die anders leven vond ik zeer inspirerend en fascinerend.

file-27
Later ging ik me meer schikken, vond ik het fijn om bij de groep te horen en vooral niet te raar te doen. Maar na twee jaar was dat wel weer genoeg en werd ik veganist, iets wat ik daarvoor altijd ‘extreem’ vond.
Ook heb ik een tijdje als ‘fruiteter’ geleefd en at ik wekelijks kilo’s en kilo’s fruit. Voor de Groene Meisjes schreef ik daar vier jaar geleden een post over.

Sinds 4/5 jaar ben ik in stapjes steeds ‘extremer’ gaan leven. De televisie vloog de deur uit, eveneens als shampoo en ‘verzorgingsproducten’. Een rijbewijs, daar heb ik nooit de behoefte aan gehad. Ook begon ik steeds meer biologisch te kopen en ontmoette ik meer mensen die dezelfde idealen hadden. Rob Greenfield en No impact Man waren grote online inspiratiebronnen.

costa-rica-groene-avonturen
Tijdens het werken op biologische boerderijen in Costa Rica merkte ik hoe blij ik van een simpel leven werd. De was met de hand doen, eten uit de tuin, niet te veel moeten, niet te veel willen. Ik maakte tijdens mijn reis een lijstje met datgene wat ik wilde veranderen in Nederland. Eigenlijk ging het hele lijstje over zo zelfvoorzienend mogelijk leven. En zo geschiedde: terug in Nederland nam ik me voor niet meer te vliegen, niks nieuws meer te kopen, weinig afval te produceren en verder zo groen mogelijk te leven. De kleine stapjes heb ik overgeslagen en ik ben meteen aan de bak gegaan. Zo ontstond ‘Groene Avonturen’, een plek om te delen en te inspireren en mezelf uit te dagen.

Leuk om eens de balans op te maken, hoe leef ik nu, zo’n 1,5 jaar naar mijn Costa Rica reis:

– Ik koop bijna al mijn voedsel lokaal bij de boeren, biologisch, plantaardig en zonder verpakkingen. En voor een gedeelte uit het wild geplukt. 
– Hierdoor heb ik weinig afval, ongeveer zo’n 2/3 vuilniszakken per jaar
– En ook betekend dit dat ik nauwelijks in de supermarkt kom. Iets van 2x per maand kom ik in de natuurwinkel voor een paar producten.
– Ik heb sinds mijn Costa Rica reis van twee jaar geleden niet meer gevlogen en ben dit ook niet meer van plan (maar geen idee hoe dit over 10 jaar zal zijn)
– Ik eet thuis zoveel mogelijk een ‘whole food plantbased diet‘. Dit betekend veel groente, fruit, granen (+ meel), peulvruchten, zaden en noten. Geen olie, geen suiker, geen witte producten. Buitenshuis zou ik dit ook graag willen maar dat vind ik nog best moeilijk
– Ik heb geen tv, ik kijk (wanneer ik wil) programma’s/documentaires terug via uitzending gemist.
– Ik weet niks van het nieuws. Lees geen kranten, geen online nieuws. Ik weet helemaal niks. De grootste nieuwsitems verschijnen op Facebook of hoor ik in de wandelgangen. Nieuws kost tijd, brengt me nergens en maakt me eigenlijk nooit blij. Ik lees wel veel inspirerende/informatieve artikelen. Ik hou van positiviteit! (hippie!)
Voedsel redden van de markt heb ik een tijd gedaan en ga ik binnenkort weer doen want het is veel te leuk om niet te doen.
– Ik heb sinds 1,5 maand geen Iphone meer, waar ik zeer gelukkig van word.
– Ik gebruik geen make-up, geen shampoo, geen verzorging producten. Baking soda en kokosolie zijn mijn enige middelen. (voor deo en huid ‘crème’)
De verwarming staat uit, een plaid doet wonderen. En ik zwem elke donderdag samen met andere gekken in een meer. Ja, juist wanneer het koud is. Dus een beetje kou kan ik wel hebben.
– Ik sta (uh, sinds 2 weken) vrijwillig op om 06.00 en doe een super fijn ochtend ritueel, inclusief mediteren, yoga en mijn lievelingsleven visualiseren.
Permacultuur is de manier hoe ik het liefste met natuur/moestuinieren bezig ben. Permacultuur gaat een stap verder dan biologisch tuinieren.
Niks nieuws komt er in mijn huis. Het afgelopen jaar heb ik 4 nieuwe boeken gekocht (omdat ze niet tweedehands te krijgen waren en ik ze heel graag in huis wilde hebben/nodig had voor wildplukken) en dat is het geloof ik. Misschien nog 1 a 2 kleine dingen maar meer niet. Als ik iets nodig heb speur ik marktplaats af of de kringloop. Ik ruil, leen of vind het. De stad is enorm saai geworden.

Lightroom (IMG_3681-2.CR2 en 69 andere)
Bezit doet me weinig. Ik heb spullen, maar ik zou er ook prima zonder kunnen. Mijn kleding past op één rekje, aan 1 lepel/vork/mes heb ik genoeg en elk half jaar ga ik weer kritisch door datgene wat in mijn huis staat.
– Ik heb weinig geld nodig om van te leven en heb stiekem geen idee wat ik met meer geld moet. (behalve een stuk land kopen)

Als ik dit zes jaar geleden (toen ik nog vrolijk vlees at, elke dag een halve liter cola dronk en alle lampen aan liet staan) zou hebben gelezen over iemand had ik het heel extreem gevonden. En vooral WTF gedacht. hahah.

Nu vind ik leven buiten m’n comfort zone en de uitdaging aangaan juist het mooiste wat er is. In het begin is het eng, wat zullen anderen er van vinden? Vind niet iedereen me dan extreem? gek? Maar voor mij hielp het door het maar gewoon te doen en te merken dat mensen het juist heel tof en inspirerend vinden. Ik heb de afgelopen twee jaar zoveel bijzondere, leuke en inspirerende mensen ontmoet, juist door te leven hoe ik het liefste wil leven.

Leven jullie ‘extreem’ volgens anderen? Welke stappen zouden jullie nog willen maken?

Zelf wil ik nog werken aan mijn water & elektriciteit verbruik, het grootste gedeelte van mijn groente & fruit zelf verbouwen en zo snel mogelijk mijn eigen aardehuis bouwen en samen wonen met anderen in een zelfvoorzienend ecodorp.

16 gedachtes over “Mijn ‘extreme’ leven

  1. Marie

    Wat een heerlijke blog post weer.! IK zou zo graag met je mee willen doen, als ik nog jong was…..
    Ik voel het idealisme dat ik ook had als jonge vrouw in de jaren 70.
    Dank je wel voor je leuke stukjes, ik haal er uit wat ik kan gebruiken en pas het toe.

    Geliked door 1 persoon

  2. Marije

    Wat heerlijk om deze blog te lezen. 💚 Jouw leven is voor mij een enorme inspiratie. Als vrienden mij een hippie noemen (eet biologisch, eet geen vlees/vis/zuivel, wil liever niet met het vliegtuig, koop geen kleding meer bij de standaard winkels, ga met de fiets naar mijn werk 15km verderop en heb een eigen moestuin en kippen) moet ik altijd aan jou denken. Heerlijk om op een bewuste manier te leven en jij bent een enorm voorbeeld hiervan. Ga zo door ✌🏼️

    Geliked door 1 persoon

  3. groene vrouw

    Volgens anderen leven wij extreem en hebben we vreemde ideeën, maar langzaam zien we veranderingen in de maatschappij en zijn er meer die zo leven zoals jij en wij dat stemt ons gelukkig :-)
    Natuurlijk ieder op zijn eigen manier en jij bent jong en wij al ouder man loopt tegen de zeventig.
    En toch zijn we bezig met consuminderen en zo weinig mogelijk water en gas verbruiken wij vliegen nooit gebruiken de auto heel weinig tot bijna niet, kopen kleding 2e hands of alleen als het kapot gaat, hebben eigen moestuin en maak zelf veel in.
    Ik zou best wel in zo’n eko dorp of commune willen leven, maar als dat niet lukt zijn wij tevreden met wat we nu doen!

    Petje af voor jou!!! je stimuleert zo veel jonge mensen en daarvan moeten we het hebben.

    Geliked door 1 persoon

  4. Hoe jij leeft vind ik heel inspirerend, met veel van deze dingen ben ik zelf ook (steeds meer) bezig. Kleding koop ik zelden en het liefst tweedehands of van biokatoen, ik eet sinds een halfjaar (eindelijk) geen vlees meer, ik heb geen auto, ik probeer gezond te leven (qua voeding, sporten en slapen)…
    Het puntje reizen vind ik nog wel lastig, ik wil zo graag de hele wereld zien, maar vliegen is natuurlijk gigantisch vervuilend.

    Geliked door 1 persoon

      1. Wauw, met de trein naar India? Dat wist ik niet! Ja, in principe (als je de tijd hebt) kun je met het openbaar vervoer/carsharing nog op best wel veel plekken komen :D

        Like

  5. johmar

    Mensen vinden mij ook vreemd omdat ik mij er niet voor schaam veel kleding 2ehands te kopen en ook spullen voor in huis en mij er ook niet voor schaam rustig iets uit een afvalcontainer op mijn werk of langs de weg mee te nemen als ik daar een bestemming voor weet, voor mijzelf of anderen. soms heb ik er zelf niets aan zoals laatst een paar zo goed als nieuwe laarzen maar die geef ik dan weg of gooi het in de kledingcontainer zodat ze in ieder geval nog door iemand gedragen zullen worden i.p.v. op vuilnishoop te belanden. Op mijn werk word ook veel brood en fruit weggegooid en dat neem ik ook mee, soms voor mezelf en anders zijn de vogeltjes buiten er blij mee.
    Ook heb ik mij aangewend om de verwarming lager te zetten en goed op te letten of dingen wel echt uit staan als ik ze niet gebruik. Mijn dochter is er inmiddels al aan gewend dat ze regelmatig cadeautjes krijgt die ik 2ehands gekocht of gevonden heb.
    Ook zij kijkt nu op de weggeef en of goedkoop hoek naar meubels en zo voor haar flatje en koopt ook regelmatig kleding 2e hands. Veel mensen zeggen dat het maar een druppel op een gloeiende plaat is, maar he we moeten ergens beginnen. Een collega zei ooit , he bah, dus je eet van 2ehands borden?
    Ja hoor, zei ik en vroeg vervolgens of ze nooit uit eten ging? of op vakantie naar een hotel?
    Natuurlijk wel, wat heeft dat ermee te maken ?vroeg ze . Nou was mijn antwoord, jij eet dus ook regelmatig van 2e hands borden en ligt op 2e hands matrassen en onder 2e hands beddengoed.
    Huh ? Eh ja zo had zij het nog nooit bekeken.

    Like

  6. coloremartine

    Wat een leuke blogpost. Die krijg ik dus van jou op mijn 71e verjaardag, dank je wel.
    Vega leven is voor mij al jaren vanzelfsprekend, ik oogst mijn groente zelf op een biologische akker of in de vrije natuur. Kleding maak ik zelf en mijn kunst maak ik van 2e hands textiel.
    Ik heb wel een autootje maar die gebruik ik zo min mogelijk.
    Maar zwemmen in een koud meer……………brrrrrrr nee, dat lukt me niet, zelfs geen koude douche.
    En ja, mensen vinden mij een beetje gek maar dat is prima. Normaal is er al meer dan genoeg.
    Nu doe ik dus mee aan vroegopstaan, vandaag voor het eerst.
    Tjonge wat is dat moeilijk!

    Like

  7. Leuke blog. Sinds ik veganistisch eet vinden vele mijn eetpatroon wel extreem. Dat ik deze zomer met de bus naar Schotland ging vond iedereen raar (mensen beginnen over kansen om aangereden te worden t.o.v. terroristische aanslagen als je zegt dat je niet vliegt. Dat het milieuonvriendelijk is staat niemand bij stil). Dat wij geen tv hebben kunnen veel mensen niet snappen (zelfs nadat ik al 10x geantwoord heb: ” nee, niet gezien want wij hebben geen tv” blijven ze vragen of ik programma x of y gezien heb). Nu ja, veel mensen in mijn omgeving vinden het ook al extreem dat ik met de bus ga werken of de 100km naar mijn ouders per bus doe. Mss moet ik mij toch eens met andere mensen gaan omringen ;-)

    Like

  8. Gewoon lekker anders

    Geweldig :)! Ik vind het zo moeilijk om afstand te doen van mijn huid/haar producten. Laat staan om alles in één keer om te gooien, geweldig!:) Super knap van je!

    Like

Plaats een reactie