In openbare parken weten veel mensen de okkernoot boom (ander woord voor walnoot) te vinden, vind daarom je eigen geheime plekje. Zelf mocht ik vorige week bij iemand in de achtertuin walnoten rapen. Op de grond lag nauwelijks nog iets, maar gewapend met een lange stok vielen ze zo uit de boom. Het werd een spel van aanvallen en duiken, wat niet altijd goed ging, een enkele viel op m’n hoofd. Ze liggen nu lief naast elkaar te drogen, als je ze schud en je hoort de noot rammelen zijn ze goed gedroogd.

 

Vroeger: Uit archeologisch onderzoek is gebleken, dat in Frankrijk achtduizend jaar geleden al walnoten werden geroosterd en gegeten. Tevens zijn sporen gevonden dat de walnoot ruim tweeduizend jaar voor Christus ook in Babylonië bekend was en gebruikt werd. De oude Grieken en Romeinen beschouwden de walnoten als koninklijk voedsel.

Toepassing: Walnoten kunnen gegeten worden, zodra ze in de herfst van de boom gaan vallen. De walnoot is als hij aan de boom hangt omringd door een vlezige omhulsel met groene buitenkant. Dit vlezige omhulsel is ook als kleurstof voor verf gebruikt. Handen worden helemaal zwart als ze een uurtje walnoten hebben opengemaakt. Een betere methode is het daarom om de walnoten mét hun omhulsel in een hoek van de tuin te leggen op een steen of schaal en twee weken te wachten; dan is de schil weggerot en kunnen de walnoten makkelijk schoon worden gemaakt.

Bladeren: De bladeren van de walnoot werden op de vensterbank van de slaapkamer gelegd of op de nachttafel naast het bed om muggen te weren.

Hout: Het hout is donkerbruin, taai, buigzaam en duurzaam. Vanwege de mooie tekening wordt het hout gebruikt als fineer- en meubelhout. Vroeger maakte men er gebruiksvoorwerpen van, zoals lepels, deurklinken en vliegtuigpropellers.

 

Schillen: Ook de walnotenschillen worden vermalen veel gebruikt, niet om te eten, maar als polijst- of isolatiemiddel of zelfs om mee te scrubben.

Ze kunnen enorm zijn! De linker is alleen niet goed aan het drogen, waardoor ‘ie een beetje aan het schimmelen is.