Stiekem staat deze blogpost al een tijdje op mijn to-do lijstje, maar wordt ie steeds een dag verplaatst. Helaas, het succes verhaal wat ik liever had willen schrijven bestaat niet, maar van een weg vol hobbels leer je uiteindelijk meer, toch?
Het liefst had ik geschreven dat overal mijn eigen eten/salade/thee mee naar toe gaat, alles wordt afgeslagen wat niet lokaal is en ik nog nooit zo gelukkig ben geweest dankzij het 95% lokaal eten.
Helaas helaas. Ik merk: totaal lokaal eten in de tijd waarin we nu leven is vrijwel onmogelijk. Eten is zo’n groot deel van de samenleving. En als dit het eten van de boeren uit de omgeving zou zijn zou het natuurlijk een ander verhaal zijn, maar dat is niet het geval.
In de eerste maand was mijn motivatie zo groot dat het me makkelijk afging. Ik sleepte overal bakjes mee naar toe, sloeg al het aangeboden eten af en dronk op feestjes water uit de kraan of meegenomen appelsap.
Maar na zo’n veertig dagen was deze piek voorbij en werd het ‘exotische’ eten en drinken verleidelijk.
Ik ging me irriteren aan de lokaal-eten-bubbel waarin ik leefde. Een bubbel waarin ik niet of moeilijk uit eten kon, feestjes of festivals als lastig zag en ik een kopje thee in de stad drinken al als een groot avontuur beschouwde. (‘is de munt uit eigen tuin?’)
Lees verder “Lokaal eten – Dag 97”
Lees verder “Lokaal eten – Dag 97”