Deze Wildpluk Woensdag heb ik van te voren geschreven, op dit moment ben ik op een leuk festival waar ik mijn eerste wildpluk workshop ooit geef. Spannend!

Vandaag het harig wilgenroosje. De informatie komt grotendeels uit mijn wildpluk boek (‘Eetbare wilde planten’ van Steffen Guido Fleischhauer) In dit boek staat het harig wilgenroosje niet apart genoemd maar staat ‘ie genoemd bij het wilgenroosje (“ook harig wilgenroosje is op dezelfde manier te gebruiken’)
Vandaar dat de recepten ook verwijzen naar het wilgenroosje.

De planten produceren in het voorjaar gladde, glanzende bladeren, maar later in het seizoen verschijnen zacht behaarde bladeren. Deze haren zouden een bescherming geven tegen sapzuigende insecten zoals luizen.

De naam Wilgenroosje heeft te maken met de smalle blaadjes die aan de bladeren van een wilg doen denken en ‘roosje’ verwijst naar de kleur van de bloemen.

In Alaska gebruiken ze het Wilgenroosje voor snoep, siroop, gelei en zelfs ijs. ‘koporye’ thee (gemaakt van wilgenroosje bloemen) wordt nog steeds verkocht en geconsumeerd in Rusland.

Bloemen: De bloemen en bloemknoppen kun je rauw eten of ter decoratie over salades of warme gerechten strooien. De bloemknoppen zijn gegaard ook als groente te gebruiken.
Stengels: De jonge, nog elastische stengels kun je schillen en rauw eten of als een soort asperge groente bereiden.
Wortels: In het voorjaar (april) kun je de wortels oogsten en schoongemaakt of geschild rauw eten. Ze zijn ook geschikt als kookgroente of om gedroogd tot meel te verwerken. Dit meel wordt gebruikt om sauzen in te dikken of voor het aanmengen van granenmeel. De geroosterde wortelstukken zijn als koffievervanger te gebruiken.

Bladeren: Van april tot juni kun je de malse bladeren en scheuttoppen aan fijngehakte kruidenmengsels of salades toevoegen. Van de bladeren en bloemknoppen wordt van mei tot juli ook groene thee gezet.

Recepten:
Wilgenroosje gelei en ‘honing’
Wilgenroosje siroop
Wilgenroosje thee
Hier staan heel veel leuke recepten!